Ορειβάσιος ή Οριβάσιος

(325 – 403 μ.Χ.). Έλληνας γιατρός και συγγραφέας. Καταγόταν από την Πέργαμο και σπούδασε ιατρική στην Αλεξάνδρεια κοντά στον Ζήνωνα τον Κύπριο. Ήταν προσωπικός γιατρός του Ιουλιανού, τον οποίο συνόδευσε στην εκστρατεία του στη Γαλατία (355) και κατόπιν, έως τον θάνατό του, στη Μεσοποταμία (363). Επειδή είχε βοηθήσει τον Ιουλιανό να γίνει αυτοκράτορας (361), ο τελευταίος τον είχε διορίσει ταμία στην Κωνσταντινούπολη. Μετά τον θάνατο του αυτοκράτορα όμως, έπεσε στη δυσμένεια του Ουαλεντιανού και του Ουάλεντα και εξορίστηκε. Λίγο αργότερα ανακλήθηκε στην Κωνσταντινούπολη όπου συνέχισε να ασκεί το επάγγελμα του γιατρού. Έγραψε διάφορα επιστημονικά συγγράμματα τα κυριότερα από τα οποία τιτλοφορούνται Iατρικαί συναγωγαί ή Εβδομηκοντάβιβλος (συλλογή από έργα παλαιότερων γιατρών, από τον Αλκμαίωνα τον Κροτωνιάτη έως τους σύγχρονούς του Φιλάγριο και Αδαμάντιο), Σύνοψις προς Ευστάθιον και προς Ευνάπιον και Ευπόρισμα. Τα έργα του συνόψισαν και ανέφεραν συχνά οι πρώτοι βυζαντινοί συγγραφείς ιατρικών έργων. Πολλά από αυτά μεταφράστηκαν στα αραβικά και αποτέλεσαν μία από τις πηγές από τις οποίες ο ισλαμικός κόσμος γνώρισε την ελληνική ιατρική.